Çalışma Saatleri: Pazartesi - Cumartesi - 08:30 - 17:30

HASTALIKLAR

MESANE FELCİ(NÖROJEN MESANE)

Merkezi veya periferik sinir sistemi lezyonlarında normal mesane fonksiyonu bozulabilir. (Disfonksiyon). Böyle bir mesaneye nörojen mesane denir.

En fazla bel kemiği kırıkları neticesi medulla spinalis yaralanmaları, tabes dorsalisi, tümörler ve beyin damarlarındaki sorunlardan kaynaklanır.

Sinir sistemindeki lezyon miksiyon merkezinden daha yukarı (supra segmental veya yukarı motor nöron lezyonu), lezyon merkezde (segmental) altı intra segmental olabilir. Yukarı motor nöron lezyonlarında miksiyon merkezi sağlamdır (otomatik mesane spastik nörojen mesane). Alt motor nöron lezyonlarında refleks kavsi kesiktir (otonom mesane; Flask nörojen mesane)

Spastik nörojen mesanede mesane devamlı kendini boşaltır fakat mesanede idrar kalır (50 -150 cc). Mesane hacmi küçülmüştür (100 - 300 cc).

Flask nörojen mesanede mesane kendini boşaltamaz ve mesane hacmi ileri derecede artmıştır.

Şikayetler

Hastalar istek dışı idrar yapma, sık idrar, idrarda yanma şikayetleri ile hekimlere başvururlar.

Spastik mesane hacmi 150 - 300 cc'dir. Karın, kalça, genital organların cildinin uyarılması ile miksiyon başlatılabilir. Çünkü ekstremitelerin irade dışı kontraksiyonuna sebep olur. Flask mesanede dolup taşma şeklinde idrar kaçırma olur, mesane devamlı doludur.

Spastik mesane hastaları: meningomyelosel, spinabifida, v.s.

Flask mesane hastaları: travma sonucu oluşan kompresiyon ve destrüksiyon, tümör, meningomyelosel gibi konjenital anomaliler, tabes dorsalis, pelvis sinirlerinin cerrahi travması v.b.

Teşhis

Anamnez, fizik muayene, nörolojik ve ürolojik muayenelere dayanır. Sistometri, ürodinamik inceleme ile teşhis konulur.

Komplikasyonlar

Taş teşekkülü, hidronefroz, sistit ve pyelonefrittir. Böbrek yetersizliği oluşabilir. Mesanede devamlı idrar kalması, vesikouretral reflü ve uzun süre yatakta hareketsiz kalma bunlara sebep olur.

Tedavi

Tedavinin hedefi mesane kapasitesinin muhafazası, enkontinans kontrolü, böbrek fonksiyonlarının korunması ve hastaların sosyal hayata adaptasyonudur.